Hevpeyvîna Pîsagor a bi Zerdeşt Pêxember re -1-

 

   Zerdeşt Zend Avestayê li ser maseyya xwe ya li pêşberî ya kesra  Qeyzerê Babîlê) vekiriye. Ji alîkî ve jî yawerê dilsoz ê Darîûs guldankek stûr û fireh  tîne. Herrriya wê pêşî bi aveke tevlihev wek hevîr strandî ye,  paşê sê saet di nav agirde hatiye sorkirin.
Dewê kelandî jî xistine navê. Zerdeşt rahîban anîn tenişta xwe û ji wan re got; Qesrayê nû destûr da min, da ku ez we cara dawîn pir mezin biceribînim. Hûn ê destê xwe bixin nav vê şilaviya kelandî (1). Heger hêza stêrakan hêj li pişta we be, hûn ê di nav de destên xwe bişon, bi saxî û silametî vekişin (2) cihê xwe; wê wextê ez ê bibêjim rêya  min heq e. Darîûs, kesrayê mezin, bo zêdetirkirina rûmeta we û cezadana min li benda vê ceribandinê ye. 

   Çi rêber dibin  çi rahîbên din dibin, kesî bo vê azmûnê destê xwe dirêj nekir. Ew wek peykerên perstgehan di cihê xwe de miçiqîn, bûn kevir û wer man.Li ser vê yekê Zerdeşt dest bi axaftinê kir:  “Efendiyo, bêşik bêdengiya biîsrar a rahîban ne îtirafkirina kêmasiyeke ola wan e. Gelî mêrên dudil, heger ez bi tena serê xwe, bi serkeftin û serfirazî, helbet bi xêra Avestaya pîroz a Ahûra Mazda, dawî li vê azmûna hûn jê direvin bînim, mafê min heye ku li hizûra kesra we bi Zend Avestaya pîroz   bi zorî bidim sondê bona ku ji niha û pê ve hûn bibin îbadetkarên wî yên dilsoz û canfida.

Bo xwendina dûmayîka gotarê, ji kerema xwe re lînka jêr bitikînin.

 https://mamostemaruf.blogspot.com/2021/02/hevpeyvina-pisagor-bi-zerdest-pexember_83.html

---------------------------------------------------------------

(1)Şehname; helbesta Fîrdewsî.

(2)  Jêderkên nû yên ji fîzîka Kevin. Regnault; Rûp, 214 Cîlda II.

              

Hevpeyvîna Pîsagor a bi Zerdeşt Pêxember re -2-

 

    Zerdeşt di cih de her du destên xwe du car li ser hev xistin nav dewê kelî,  ew şûştin û dirêjî  sêrbazê herî temenmezin kirin.  Darîûs û kesên li wir tev şaş û metal man. Rahîb hişkobiringo bûn. Xulamê kesra bi îşaretekê Zerdeşt dîzeke zêr tijî pixûr anî, bi fermana kesra li ber Zend Avestaya pîroz hat şewitandin. Ev jî têrê nekir, gel bi hezaran qêrînên li dûv hev  dîwarên  serayê  lerizandin: “Bijî qesrayê mezin Darîûs...! Şerefa we heye Zend Awesta, her bijî Zerdeştê hevalên Hurmiz!  Sazbendên dengên alavên xwe birîbûn îcar  dest bi lêxistina sirûdeke olî kirin. Ev bû nîşane ku ji îro şûn de ehlê serayê dibe, gel dibê wê bikaribin biçin perestgehê û ji afirinerê  mûcîzeya mezin a gava din li vir xwe da xwiyuandin re û ji desthilatdarê nû re xêr ûhesenat bikn.Ev  yek  ji Darîûsê nû bubû kesra re jî bû mizgîniyek mezin bû.

Bo dirêjkirina pîrozbahiyê û pêşendaneke dilê gel xweş bike îcar dora şerê gaboxeyan bû;bo geştirkirina wê, wezîrên kesra  her yek xwe bi hiriyê pêçand, di du tîm tîmên  dijber de cih girtin, bi vî awayî girse bêhtir elaqe nîşan da çalakiyan.Ccoş û kelecan pir û pir zêde bû; ji ber ku ev pîrozbahî bi xêra serê Zerdeştê serkeftî dihatbû li dar xistin.

Bo xwendina dûmayîka hevpeyvînê, ji kerema xwe re lînka jêr bitikînin.

https://mamostemaruf.blogspot.com/2021/02/hevpeyvina-pisagor-bi-zerdest-pexember_48.html

Hevpeyvîna Pîsagor a bi Zerdeşt Pêxember re -3-

 

Govendekeke  bihengame dawî li pîrozbahiyê anî. Ev zewqa herî bicoş a vî welatî ye.  Çîna bilind a împaratoriiyê jî miriyên govendê ye. Pers bi fealiyetên siwariyê û bi reqsê xwe amadeyê kar^'en mezin dikin. Kesra bi xwe jî li ber gel reqisî.

    Çawa ku  firsenda xwe dît min Zerdeşt ji mirovan veqetand û tenê kir, da alî û jê re got; “bêşik tu yê li min qenciyek bikî û min ji garana van ehmeqên te bi sextekariyeke bêteşe çavên wan girê daye  veqetînî. Merasîmên pejirandinê yên li Tebê sirra  merîfetên te dan min; dermanê xewê yê Hemrazê te OEbare da hespa Darîûs, destên te yên nedişewitîn, ji ber ku te pêşî ew dixistin  nav aveke ji  riwekan derxistî.  Te deh salên xwe li çiyayan derbas kiribûn, lewre wext zêde zêde têra te dikir ku tu li ser wan hûr û kûr bibî û... Heyfa min nayê bi “ji dilê xwe saxbûna”  (saftî) gel, bi sernermiya rahîbên ku divê êdî ew ji min pirtir neyên xapandin... Heyfa min tê bi wê heyfê ku  qanûndanêrekî evqas mezin bi fêlên çavgirêdanê yên weha pespaye xwe biçûk dixe.

ZERDEŞTt- Şagirtê xeşîm...!

PÎSAGOR- Min Zerdeştê xwe yê nûsazîparêzê Persê û tevahiya rojhilatê cihanê di nav koma xulaman de, li ber piyên kurmîrekî bi awayekî ji xwe ve çûyî dît; îcar tu rabûyî ji xwe re dibêjî ez şahê hişmendiyê me! Ev te diderewîne.

Zerdeşt- Na Pîsagor, tu şaş î. Min ti tawiz nedaye. Belê rast e, ji ber sedemeke siyasî ya mecbûrî serê xwe li pozê şekala hikumdar xist lê, dema serî tewandina li ber desthilatdaran, min ev gustîla xwe  ya tu dizanî nîşana hişmendiyê ye, bêyî kes bibîne,  hêdîka ji pêçiya xwe derxistibû danîbû erdê, ber  çavên xwe.

Bo xwendina dûmayîka hevpeyvînê, ji kerema xwe re lînka jêr 

https://mamostemaruf.blogspot.com/2021/02/hevpeyvina-pisagor-bi-zerdest-pexember_77.html