 |
| Bahri Selin, di dilqê kalekî xerifî de |
 |
| Kemal Burkay |
--------------------------------------------------------------------------------------------------------
Xerifîn ew nexweşî ye ku -Xwedê neyne serê ti kesî- wek kurmek dikeve tasa serî, mejiyê meriv dixwe, emrê mirov yeko yeko jê dikuje, sal bi sal bi paş ve dibe, dike civan, paşê zarok, dûv re pitik... Dawiya dawîn gûyê meriv bi meriv dide xwarin û paşê jî dikuje.
Vî êvarê gava min di televîzyoneke Tirka de Kemal Bûrkayê
kalê ketî dît, ev nexweşî û halê hin mezinên
gundê me yên xerifî ( Bijîşk dibêjin alzaymir) ket bîra min.
Ew camêrên rûspî, sal bi sal xwe “ji taybetmendiyên mezintayî
yên ku biçûkên malê pê serbilind dibûn” dikirin. Nizanim çima dora pêşî bawerî
diçû! Tizbiyên xwe -yên 99 libî yên heta
duh bo zikir û wirdan bûn- dikirin stûyên ker û hespên xwe, postên nimêjê qil
dikirin davitin ber kûçikên birçî, dev ji nimêj û tahetê berdidan, dibûn neyarên
sondxwarî yên melayê gund...
Paşê rihên xwe yên spî kur dikirin, simbêlan reş boyax
dikirin, nizanim çikên xwe tûj dikirin eyb û şerm, çi hebe jibîr dikirin; nedigotin bûka malê ye, nedigotin keçik e, nedigotin
nevîçirka wan a destekî goşt e, bi çavê
bênamûsiyê li herkesî mêze dikirin; canê heram di desteki de, gopal di destê
din de, çav û guh di reqsê de, serê gund, binê gund ji xwe re malo
malo digeriyan. Te digot qey dixwazin heyfa xwe hilînin ji mirazê ku di
xortaniyê de pê şad nebûne...
Wa ye eşkere dixuyê ku
Kemal Burkayê heta çend sal berê jî ji aliyê gelekan ve
wek giregirek doza
kurdî,
wek ronakbîrek bi sedan caran Das Kapîtal xwendî,
ne ji wan serokên gundî, heta dibêjî efendî dihat hesibandin, xwe ji bîr û bawerî
kiriye. Ew bawerî bû bû ku “digot Kurdistan kolonî ye, dagirker mijok e, sosyalîzm
pîroz e, serxwebûn li gelê Kurd ferz e...”
Ew wek kalên me yên xerifî li dûv doxîna xwe mal bi mal negere jî, kanal bi kanal digere.
Ew Serokê Tevgera Azadiyê dike şûna mela, na na şûna pîrê gundê xwe, bi neyartiyê namîne, çi îftira namîne bi stû ve dike.
Ew çi hebûn û hêjayî hene ku gelê kurd pê serbilind e, dike
nav dest û lingê neyar.
Hezar endamên MİT’ê dike nav şervanên azadiyê,
Bi hezaran
siyasetmedarên derbxurên dewleta Tirko dike nav refên Ergenekonê,
Bi mîlyonan Kurdên şiyar û serbilind dike şûna wan ehmeqên
hay nîne ji bayê felekê.
Serên xizmên xerifiyan tim
di ber wan de bû. Şerm dikirin. Digotin şeytan ketiye qalikê kalê me.
Serê gelê Kurd jî berjêr e. Em jî şerm dikin. Em dibêjin
dewlet ketiye qalikê Kemal Burkay.
Mamoste marûf
