stratejiya dewleta Tirk etiketine sahip kayıtlar gösteriliyor. Tüm kayıtları göster
stratejiya dewleta Tirk etiketine sahip kayıtlar gösteriliyor. Tüm kayıtları göster

3.06.2009

Bi ya min bûya, min ê...


Bi ya min, Dewleta Tirk bi Qanûna Bingehîn a sala 1924’an stratejiya çareseriya Pirsgirêka Kurd daye ber xwe û heta roja îro ji ya xwe şaş nebûye.

Ev stratejî li ser asîmîlasyonê saz bûye. Kîjan siyasetmedar bê ser kar, gotinên wan ên beriya desthilatdariyê bi wan didin xwarinê û bi awakî ewana jî tinin ser rêya asîmîlasyonkariyê.

Di vir de siyasetek pir û pir nermik û nazik û bi fêl tê meşandin. Gava ew dikevin tengasiyê dest davêjin gotinên xêrê û hêviyê didin kurdan: “Kurd jî birayê me ne; em realîteya Kurda nas dikin; Pîrsgirêka Kurd ya me bixwe ye jî, rêya Yekîtiya Ewropayê di Amedê re derbas dibe ...”

Bi vê yekê çend salan Kurda bilî (meşxûl)dikin... Saleke dike nifşek... Nifşek dike hema bêje 500 hezar kurd. Bala we kişandiye; ji van 500 hezaran, çend zarok (ên di saleke de jidayîk dibin) dê bi kurdî biaxive? Ji sedî pênc? Deh?

 

Hesabekî din; Salê nêzîkî 400 hezar kurd diçin ber rehma Xwedê; ji van rehmetiyan, ji yên kal û pîr, gelo çend kes bî rêk û pêk Tirkî dizanîbû?


Gava mirov têkiliya zimanê Kurdî û nasnameya Kurd bizanibe, bi kûrahî li ser bifikire wê gavê li afata mezin a “bi ser kurdan de hatiye” vardiqile...

 

Îro AKP jî hiviyek xapxapok dide Kurda û dike pê çend salan derbas bike; çend nifşan pê bibişifîne... Serde jî, xweş havîna xwe bi tûrîstan têr û tijî bike; serde jî vê krîza aboriyê ya ocaxkor “teget” biborîne...

 

Niha hin canik û camêr dê rabin ji min re bêjin : “ Malmîrat, ma tu nabînî wa ye çend gavên erênî ( TRT 6, Waneyên Kurdî yên li zaningehan...) avêtin, wê hin çendên din jî bavêjin... Kêm, zêde jî, ji berê ne çêtir e?

 

Welleh heyran bi ya min, tiştên ku ew didin, tu car ziman û nasnameya kurdî, hebûna kurdan a li ser vê axê garantî nake. Asîmîlasyon dê dîsa bi çargavî bibeze.

Ya girîng û bingehin; divê em “ên ku em bi xwe dixwazin” bistînin”. Tiştên ku ew didin wek kefa sabûnê ye. Te hey dit tune ye: Komira wan, çekên 150 TL’yi yên wan, TV 6 a wan, Zanîngeha Artûklû’ya wan...

Xwestekên me?

Em çi dixwazin?

Divê em çi bixwazin?

 

Bi nefsa canê xwe, li ser navê xwe, ez dibêm, ez bûma, min ê dev ji hemî daxwazên xwe berdana û li pey nasname û ziman biketima...

- Divê li ser nasnameya Şiyaro: ew hemwelatiyê TC’yê ye;

 

Bi netewkî; “Kurd e” ( ger bixwaze) ,

Bi bawerî; “Misilman e, an Elewî ye, Êzidî ye, an bê dîn û bê îman e” werê nivîsandin...

 

A din jî, jî 5-6 saliyê heta dawiya Lîseyê, ên xwedî nasnameya kurd-çawa zarokên tirkan bi Tirkî ne - divê bi Kurdî bên perwerde kirin.... Zanîngeh tiştek din e; bi Kurdî, bi Tirkî, bi Îngîlîzkî, her kes bi kêfa xwe ye.

 

Ger ev daxwaz werên qebûlkirin, ez bûma; min ê navên hemî gund û bajarên Kurdistanê bikirana Tirkî...

 

Bila ev jî xelatek min be, ji bo Tirkan...

 

Çer hebe kurdên xwedî xençereya Kurdî, navên bi Tirkî jî bi Kurdî bilêv dikin... Wek mînak îro karacadax kirine Qerejdax, Palandöken kirine Paltokan, Parmaksız kirine Barmasiz, Söylemez kirine Solemêz hwd... Ev yek jî têra min dikir...

 

Ez bûma, min ê li Ameda Şewitî goreke ji Anitkabirê jî mezintir çêkira û bikira ziyaret û li ser eniyê bi tîpên zêrîn lêkiriya: “ Ferz kin Şêx Mistefa Kemalê Atatirk li vir veşartî; jibo xatirê Kurdistanê, jê re serjê kin salê hezar beranên bijartî ”

 

Ez bûma, min ê navê Çemê Dîcleyê bikira “Dîcleya Evlayê Gul” ; ê Fratê jî bikira “Ferata Tayîbo” û “y” ya wî ewqas bi şedde bilêv bikira ku ew jî bubûya yek ji wan “Koçero”yên me yên bi nav û deng...

 

Ger heta çend salên din jî ev yek nebe; nasnameya Kurda û perwerdehiya bi Kurdî neyê pejirandin; dê ez bi Tirkî û bi Îngilîzkî û bi Fransizkî ( çend nifşên din teqez ew ê kurdî bi tevahi jibîr bikin) wesiyeta xwe “li zarokên xwe û li hemî nifşên di dirêjahiya sed salan de ji bera min çêdibin” bikim û tê de derdû kulên xwe û ên bav û kalan yeko yeko rêz bikim û gotinên xwe bi şîretek tund û tûj bi dawî bikim...

 
Qe li bendê nemînin; Roj noqî Behra Wanê be jî îro ji we re nabêjim... Lê ez baş dizanim dê sibeh çi dinivîsim, çi nanivîsim!

EZ ÇAWA 4Ê GULANA 1961’AN Jİ DAYÎKA XWE BÛM?

  Salên salixa ji dayîkbûna min didin, salên bi cih kirina serweriya komarê bû.   Ji Enqereya kambax wêdetir demokrasî û azadiyeke nîvçe, li...

Nivîsên zêde hatine xwendin