6.03.2009

Gû bi berfê nayê veşartin

Navê wî yê rastîn Kerem bû. Hemû zarokên gund, me pirî jê hezdikir, navê wî bi zimanê xwe yê zarokatiyê şirînkiribû û kiribû ZEZE… Zeze kesekî pir baqil, jêhatî û mirovhez bû. Kenê guran bi henekên wî dihatin. Henek û gotinên wî tev yên wî bûn; ew wana ji ber xwe derdixist û ji zarokên hêj nû berfehmkî bûne bigre heta kalên heftê salî, pêşkêşî tevahiya gundiyan dikir. Bi taybetî ji zarokan bê hed hez dikir û tu car ser wan de ne dişikand, ji wan nedixeyîdî. Lê, ger di dirêjahiya temenê xwe de carek be dilê Zeze ji zarokekî mabe, ew mencenîq, ew tixa ez bûm! Di şeş saliya xwe de ji gund derketibûm û li navçeyek Tirkiyeyê, bi gotina Zeze, dest bi xwendina paşpaşkî kiribû. Çima ku ez diçûm dibistana tirka, Zeze li min hatibû xezebê; evqas nebe jî ez liber dilê wî bi qasî zarokên din ne meqbûl û muhteber bûm. Bi havînan, min pirî bêriya gund dikir, gelek caran min diziya bavê xwe dikir , bêrika wî dişêland û berê xwe dida gund. Gund çi bû ? Çiyayê Bilqikê, çem, gihayên çolê û Zeze…Lê mixabin ez çiqas li dorê dihatim diçûm, min jê re palûpûsiyan dikir na; li min nedihat rehmê… Rojek min kir ez pesnê wî bidim û bikevim çavan. Serê sibê rabûbû, rûyê xwe kur kiribû, pora xwe bi paş ve şehkiribû. Çawa min çav pê ket, min got: “sibeha te bixêr Zeze; bi serê pêxember tu îro mîna Kemal dixûyê!” Ez li ber bûm ku wê Zeze bi min bikene û kêfxweşiya xwe nîşanî min bide; serê min mizde. Çer min dawî li hevoka xwe anî , hey dît Zeze xwe avêt kevirek ji erdê girt û got req û li nava serê min xist! Alîkî ve bera min dida, alîkîve jî wiha diqîriya; Kemal bavê te ye! Hela tu vî tixayî dibînî, navê kî li min dike! Ev bûyer çil sal berê qewimî . Zeze çû ber rihma Xwedê… Niha zaro û neviyên wî gund şên dikin. Nifşên nû yên ji pişta Zeze diçin dibistanên Cûmhûriyetê, lê di mijara Kemal de wek Zeze difikirin. Ew baş dizanin ku; sebeb û berpirsyar û kirde yê piraniya xirabî û afat û tofan ên ser kurda de hatiye ew e… Kê û kî pesnê wî bide, bike wî şirîn ke, kes pê bawer nabe; ew camêr û canik xwe pê xera dike. Çima? “ -gû bi berfê nayê veşartin” lewma. Mamoste Marûf

çanda dagirkeran red bikin

Bi ya Rojnameya Tarafê, roja ku gerîla avêtibû ser qereqola Bezeleyê, leşkerên tirka di şûna ku welatê xwe bipaêzin, bi gerîla re şer bikin li bajarên Kurdistanê nêçîra panqartên bi kurdî kirine. Ev nûçe pir û pir girîng e... Leşker bêhtir ji gerîla na; ji zimanê Kurda ditirse... Ew baş dizane ku ger ziman çû; pêv re nasname jî ji holê radibe û gerîla jixwe namîne . Dijmin dixwaze mirazê dilê xwe hêdi hêdî bîne cih; Îsal nebe salek din. Di vê sedsalê de nebe di sedsala din de wê Kurd xwe ji ziman bikin û bikevin qalikê wan wek Tayîbê bi esilkî Gurcî lê bi devkî tirk; wek Kamiranê dê-file bav- kurd lê neotirkê ser hişk ; wek bi sedhezaran Ereb ên Sêrtê yên Tirk perest, wek Qereçî yên bê nasname, wek Çerkez û Abahaz û Pomak û Mihelmî û Boşnakan Wek bi sed hezaran Manawan Tev bi devkî tirk, piranî bi dilkî jî ser de... Êdî ji çi ditirsin? Ji şer û pevçûnên di gund û bajarên Anatoliyê... Belê... Çima hûn dizanin; dibe ku bi mîlyonan kurdên nezan ên ku li ber asîmîlasyonê ne, bi neyartî û nijadperestî û şovenîzma tirka bihesin û ziman û çand û nasnameya tirkan ji binî ve red bikin û li xwe varqilin, şiyar bin... Profesorê Tirk ê pir bi rûmet û payebilind û delaliyê dewletê “Halîl Înalcik” di hevpeyvîna xwe ya 12 kanûna 2007’an a di rojnameya Milliyetê de, şîretan li dewleta xwe dike û dibêje : “pişta kurdên di metropolan de mizdin û xwepêşandanên li hemberî wan(lînç) bidin sekinandin... Bi awayek din ew dibêje; “ kerra bi guh nekin” Çer heye ew ên werên ser dînê me... Divê em nekevin xefik û dafikên tirko û zûtirîn li ziman û nasnameya xwe xwedî derkevin... Bi gotinek din bi kurdî bijîn û çanda dagirkeran ji binî ve red bikin, lanet lê bînin... Mamoste marûf

EZ ÇAWA 4Ê GULANA 1961’AN Jİ DAYÎKA XWE BÛM?

  Salên salixa ji dayîkbûna min didin, salên bi cih kirina serweriya komarê bû.   Ji Enqereya kambax wêdetir demokrasî û azadiyeke nîvçe, li...

Nivîsên zêde hatine xwendin