Bekir Bozdogê cîgirê serokwezîrê Turkiyeyê, derheqê zarokên ku bi malbatkî li Alemanyayê bi cih bûyî û li wir bi destê dê û bavên xwe rastî pest û pêkûtiyan hatî û lewre jî bi saya Dewleta Alman ji alî malbatên Alman ve tên xwedîkirin de gotiye: “Aleman Çar hezar zarokên Tirkan dikin xaçparêz”.
De were nebehece! De were dîn û har nebe!
De were jîr û jê hatî, şiyar û zana nebe, bi çiyayên Kurdistanê ve nekeve!
De were di dawiya temenê xwe de nebe bendewarê Zerdoştê kal!
Bekiro lawo , ev ne hûn in ku ev dike sed sal, salê bi sed hezaran zarokên kurdan bi darê zorê dikin Tirk?
Ew ne hûn in ku her roj, serê sibê, piştî nîvro sonda herî nijadperest a dibêje “xwezî bi wî kesî, bi wê kesê ku dibêje ez Tirk im” bi wan dîl û rebenan dididne xwarin!
Ew ne hûn in ku çi Kurd çi Ereb û çi Laz û çi Gurcî, çi Ermen û çi cihûyên xwecih, çi Ûkranyayî çi Rûs û çi Alemanên bi awakî di nav we de dijîn, gava bêgav dimînin zarokên xwe dişînin dibistanên we û dikevin nav dest û lepên we, pirtûka xwe ya pîroz a agahiyên civakî ( sosyal bilgiler) û ya erdnîgaryê didine destan û kevneperestî û nijadperestiya xwe ya bi derewan neqişandî di çav û guhên wan re dikin û ji wan re dibêjin; “ev welatê Tirkan e, Xeynî Tirkan kes li vir najî; ji sedî 99,9’ên hemwelatiyên Tukiyeyê misilmanên sunî ne bi bawerî; em, hûn, ew Tirk in bi tevahî; Tirkên çeleng û leheng ji Asyaya navîn hatine bi girsehî û bi tomerî”
Ew ne hûn bûn ku duh bi wan ên nedigotin “ ez Tirk im” gû didan xwarin!
Ew ne hûn in ku îro li Enqereya şewitî, li hemberî daxwaziyên kurdan we ling hişk kutaye erdê, guh li xwe kerr kiriye û mirina deh hezaran Kurdan bi kêfxweşiyek mezin temaşe dikin; wek kerên “zîreeta cumhûriyetê” yên duh , ên ji zimanê Kurdan, ji rabûn û rûniştandina kurdan, ji berxwedana kurdan, ji daxwaziyên kurdan ti tişt fêm nekirbûn lew re bubûn sedema kuştina bi sed hezaran mirovan...
Ew ne hûn in ku dikin dîsa gû bidin xwarin; bi wan kurd ên berxwedêr ên di “rojiya bê fitar” de ne;
bi wan Kurdên ku “bo siberojeke azad, bo kurdistaneke serbilind a ku kes nikaribe tê de bi wan, bi zarok û neviyê wan heta roja heşr û mîzanê gû bide xwarin” têdikoşin, xwîn û xwîdan dirijînin, ji birçîna xwîn vedirişin...
Îcar Bekiroyê ewan, radibe ji me re dibêje “wa ye Aleman çar hezar zarokên Tirka dikin xaçparêz”!
Hela li vê ecêbê, li vê gosirmetê! Deh hezar can di qulên zîndanên wî de bo nasname û ziman, tî û birçî li ber mirinê ne, ew çi dibêje!
Lawo, di nav wan çar hezar sebiyan de herî kêm hezar jî zarokên Kurda ne; em di welatê te de, bi destê te, bi plansaziya te, rojê bi sed hezaran dihelin, ji nirx û hêjayiyên xwe diqetin, dibin ji wan tirkên esilkurd, ji wan ên rezîl û rûsiwa, îcar tu rabûyî ji me re qala dermirovahiya Alemanan dikî! Bi Alemankirin û bi xaçparêzkirina çend hezaran çav li me ditirsînî
Em ketine tatêla mîlyonan, tu çar hezar zarokên di rastiyê de nizanim çend ji wan Tirk in, çend ji wan Kurd û Çerkes û Gurcî û qeraçî ne, bi tevahî dikî Tirk; bi ser de Tirkîtî û misilmantiyê jî dikî yek û dibêjî “ew dibin Xaçparêz”!
Tayîboyê te jî duh gotibû; “kurdên ji Tirktiyê dûr ketine, bûne PKK’yî, tev zerdoştî ne”
De werê nebêje Aleman qenc dike!
De werê nebêje; dibe ku ew zarokên stûxar ên bêsiûd bên guherandin û veguherandin, ji tirktiya “har û hov û hişk û hola ya we bi wan ve zeliqandiye” dûrkevin bibin mirov.
De werê nebêje hûn ew merivên bêbext û xayîn in ku bi piyên xwe dikevin çala ku we ji kurda re kolandiye.
De were nebêje cot pêçiyên Mihemmed û Îsa û Zerdoşt di qula çavên we re biçe xwarê!
De were nebêje goşt û savarên ku hûn “li ber çavên girtiyên azadiyê yên ketine rojiiya bê fitar” dixwin ji zikê we dernekeve!
Mamoste Marûf
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder