Gotineke pir xweş a
mirovek baqil he ye, dibêje : “ pere
bişopîne; tu yê rastiyê bibînî”.
Deh sal dike ku ez bi
vê gotinê hesiyame. Li ser wê pir hûr û
kûr bûm. Di jiyana xwe de min kî û kê nas kiribe di hişê xwe de biriye aniye, dilsoziya
wan bi vê gotinê pîvandiye; binê wan kolandiye; caniktî û camêriya wan wan ceribandiye...
Dîsa li vê dinyayê – ya ku 52 kiriye ez lê mêvandarî dikim-
şeş rastiyên min hebûn; min yeko yeko her şeşan jî kuştin; dudo yên nû xistin şûna wan:
<1-Kurd
netewek bêsiûd e; heta ew li her
parçeyan şiyar nebe; tifaqa xwe neke yek bi mirazê xwe şad nabe.
<2- Bo
pergala kapîtalîst a navneteweyî çav û
rû tune ye. Berjewendiyên aborî nîn be
bavê xwe jî nas nake. Ol û mezheb, bîrdozî û dilsoziya wê tenê pere ye. Bavê te
be jî, kes û kesayetiyên ku vê pergalê
red nekiribin divê tu jî wan nas nekî. Gava tu bala xwe tûj bidî
kar û bar û rabûn û rûniştandin û ken û giriyên wan, emrê Xwedê ye, tu
yê teqez ji wan bihna pere hilbidî.
Çend meh
beriya kongreya AKP’ê , hevalek min ê zarokatiyê hat Stenbolê. Min wî hevalî li
bajarek Anatoliya Rojava, di destpêka salên min ên di îmam xetîbê de, di xweş heyam û dewrana xwe ya dûrî derd û kulên
Kurdbûnê de nas kiribû. Piştî, hema bigire, çil salan numreya têlefona min bi
awakî bidest xistibû û hatibû dîtina min.
Vir de wê de
em axivîn. A rast ew axivî min lê guhdarî kir:
“par, şîrketa
Dengî mîr firat îhaleya kişandina
(neqliyeya) madenên Bîgadîçê stendibû;
bajarê Balikesîrê tev rabû ser piyan. Ma kesî Balikesirî dikare biçe li Amdê, an li Şirnexê karek bike? Ew
çima hatiye van deran, dike nanê wan ji wan bistîne! Dengîmîr dît ku
nikare , wê tiştek neçê bê serî, dest ji vî karî berda û reviya”.
“Mehdî Eker
çi derfetên dewletê hene dide Amedê û bajarên din ên Kurda; lewma cotkar û
sewlvanên herêmên din pir feqîr ketine”
“ Kekê min ê
mezin H... dest ji kar û barên
aboriyê berdaye, dixwîne, nimêj û taheta
xwe dike di ber re pirtûkan dinivîse.
Yek caran nazir û parleman tên serdana wî. Ew bi hev re qala tiştên
paşperdeyê dikin; mirov şaş dibe dimîne “.
Dît ku ez
guhdarekî sernerm im; dor anî siyaseta kûr. Ew ji min dernedixist ku ez ne hevalê
wî yê zarokatiyê yê çil sal berê; ew ê bi nijadkî Kurd, bi jiyankî
Tirk im; lewre dev bi dayîna pesnên Tayîp kir. Bi ya wî Tayîp, bo vî miletî ( navê netew bilêv nekir ku ez
jî bikevim nav keriyê) piştî heştê salên
reş û tarî dayîna Xwedê bû. Ew ê dawiya
dawîn tevahiya umetê bîne cem hev; ji dewleta Osmaniyan xurtir û firehtir û
têkûztir dewleteke nû ava bike. Ma Xwedê
di Qurana pîroz de negotiye ku ew ê teqez nûra xwe ( li her deverî) heta dawîn
belav bike? Xeynî Kurdên cudahîxwaz, xeynî elewiyên pêxembernenas, xeynî Şiîyên
xwedî baweriyên şaş, bi destûr û hêza Xwedê
li ber vê yekê tu astengî tune. Çawa ku
bi alîkariya Rebê Alemîn ew vê dewletê ji destê Kemalîstan derxistibe, dê ew ê
umeta Mihemed jî ji van kafiran rizgar bike. Hin misilmanên xwedî baweriya ( îman) lawaz
dibêjin ev ne pêkan e! Xwedê teala çawa ku mejiyê hin kafirên wek Ahmet Altan,
Ali Bayramoğlu, Etyen Mahçupyan tevlihev
kir û wan kir piştgirê Tayîp, îro Obama jî kiriye piştgir û alîgirê Tayîp ”
( Bi vê
hevoka dawîn ez çûm Batmana 92yan. Wê demê xwendekarekî min ê bubû hîzbulayî ji min re gotibû polês û hin mirovên dewletê
rasterast alîkariya me dikin. Li ser vê gotina wî, min şîretan lê kiribûn û gotibû; “ev dafikek mezin
e ku dewleta Tirk daniye ber we û ber me hemî Kurdan ”. Wî jî wek vî hevalî li
min vegerandibû gotibû; Xwedê, ku kafir bin jî hin kesan şaş dike û dike
alîkarê bawermendan)
Hevalê min ê
xweşxeber, ji helîmî û selîmiya min a “bi zorî”, ji sernermiya min a dişibî ya
mirîdekî jidilê xwe sax” hey diçû doş
dibû:
“- Kes rast
nizane li Sûriyê çi diqewime! Dîsa di serdanekê de wezîrek pir hêja û zana ji
kekê min re dibêje; ez jî ji te re tenê dibêjim, Tayîp, bi alîkariya Yekîtiya
Ewropayê û bi ya Dewletên Yekbûyî yên
Amerîkyê ( hevalê min negot ev projeyek
emperyalîstan e. Çer hebû Xwedê hemî kafiran şaş kiriye, çav li wan
girêdaye û kiriye sazûmankarên Dewleta Osmaniyan a bi dilê Tayîp) dixwest tevahiya nefta welatên xwedî baweriya ehlê
sinet (sunî) û wel cemaet di axa Sûrîyê re bi lûleyek “deh caran li ya Misûl –Kêrkûkê
û li ya Bakû Ceyhanê” bikişîne bîne
Tirkiyeyê; di wir re jî bide Ewropayê. Bi vê projeyê ew ê bandora Rûsya’yê – bandora
ku ji firotina Petrol û gaza xwezayî pêk
tê – ku li ber yekîtiya Misilmanan dibe bendav ji holê rakiriba. Lewre bi Beşer Esed re (negot esat) di serî
de dostanî danî, ket qalikê wî, ( bi tirkî got kafakol) lê Esedê rafizî
nexwestiye xweş têkiliyên xwe yên bi Rûsyayê re xera bike. Tayîp sê meh şûn de
pêlî bişkoka şer kir. Esed têdernexist ku Tirkiye dikare li tevahiya welatên
Rojhilata Navîn tevlihevî û aloziyan derxe; agir bi ser wan de bibarîne. Ew î
Osmaniyan jibîr kiriye”
Min wekî
kesekî ecêbmayî û guhlêdirêjbûyî serê xwe hejand û di ber xwe de keniyam. Min xwe
amade kir ku bersîvek qenc bidimê; hûrik hûrik jî tinazên xwe pê bikim... Min nalet li çavê şeytanê kor anî; hişê xwe
da serî... Lahzekî fkirîm. Min di dilê xwe de got “ bila bikeve cezbeyan. Di
kîsê wî de çi hebe bila serbest bide der. Cardin yekî weha yê dûrî takîyekariyê, dûrî durûtiyê zû bi zû bi destê min nakeve. Bê
hemd ji devê min derket; min got :
“Elah û
Ekber!”
Li ser
Elahûekbera min a ji nav dil û Kezeban firyayî ji berê pirtir bi kelecan dev bi xeberdana xwe
kir; tirpana Tirkî da dest û pêde çû:
“ Barzanî
baqilî kir ku li ber bayê Eset û Malîkî û Rûsa neket. Ew dizanibû ku heke li
pişta Tayîp ranebûya, nebûya alîgir û şirîkê wî, wê çi bihata serî! Îro çi
nefta di bin axa wî de heye bi bihayek herî erzan dirijîne Tirkiyeyê. Ez tiştek ji te re
bibêjim; ne ji nefta Barzanî bûya, wê aboriya me ji ya Yewnanîstanê jî xeratir
bubûya; dê em ê biçûna çem û çem! ( Hêj kesî nizanibû ku wê Kek Mesûd beşdarî
Kongreya AKP’ bibe) Tayîp ferman daye ku
Barzanî jî bo kongreyê bê vexwendin...
Rast ne
rast... Ez derewînê devê wî hevalî me... Bi hatina Kek Barzanî ya bo kongreyê
re hin Kurdên me jî bi cezbeyan ketin û dest bi nirxandinên kûr kirin
-AKP dixwaze
pirsgirêka Kurd ne bi PKK ya çepgir re,
bi KDP ya demokrat re çareser bike; lewre Tayîp Kek Mesût anî Enqereya rengîn û
wî derxist pêşberê raya giştî ya Tirk û Kurd û ya Cihanê... Bimire PKK; bijî
KDP û AKP!
-Ev cara
yekem e ku di kongreyek partiyên Tirka de bi Kurdî, bi serde jî bi Kurmanciya
jorîn hat axaftin! Di kongreyên PKK û BDP de gelek siyasetmedarên Kurd bi Tirkî
diaxivin. Tayîp, camêro, bo doza Kurdî ,
bo zimanê Kurdî zêrê zêrîn e! Bijî Tayîp; Tu qe nemînî Ocalan!
- Kek Barzanî
yê serok pêşmerge, ji alî Cihanê ve wek
serokê rewa yê tevahiya Kurdan tê pejirandin; Ocalan ji ber gerîlatîheziya xwe bûye
dîl û hêsîrê Îmraliyê, lewma nikare serokatiya Kurda bike. pêşmerge in; Gerila aout! ( Xwedê bela min ji ber lingên min bide! Min kerran bi guh
kir. Ev gotin hêj nehatibû hişê hinekan, piştî vê nivîsê ew ên wê jî bixin nav
ferhenga xwe ya dijbertiyê)
Piştî saetek,
beriya xatirxwestinê hevalê min sedama hatina xwe ya Stenbolê jî, sedema
serdana xwe ya li min rebenê Xwedê jî da der:
“ -Saxdiç (kirîvo),
min kaniyek rûnê zeytûnan a pir qenc û
erzan bidest xistiye. Bi alîkariya te ez dixwazim vî rûnî li Stenbolê bifroşim. Ez dizanim tu
binyad kurd î( Kurd kokenlî) ; ez fikirîm bo ketina bazara Stenbolê tu ji
hevalên din çêtir î. Bi vî xweşbazirganiyê dê tu yê jî kar bikî ez ê jî”.
Kin û kurt,
ew î dixwest bi min re tifaqa xwe çêke û ji Balikesîrê lûleyek rûnê zeytûnan
bikişîne Stenbolê... Min lê vegerand û got: “ Hevalê delal, tu dizanî ji ber
Şerê li Sûrî tevlihevî ye; çi dibe çi
nabe kes pê nizane. Piyasa û bazar li benda serkeftina Tayîp sekinîne. Ez
dibêjim em jî şîrketa xwe, bi destpêka lûleya neftê ya Tayîp, ya di ser Sûriyê re wê bê, saz bikin wê
çêtirbe. Ew roj wê ji me re bibe roja cote dîlanê ”
Ew, ji ber bêdililiya min paş stûyê xwe xwirand û çû. Ez
li çayxaneyê bi tena serê xwe mam. Min serê xwe kir ber xwe, bi xema dilê xwe, pere
şopand, kûr û dûr çûm. Çûm, çûm li girava dêris û kavil a Îmraliyê
derketim ser rûyê erdê. Gelo hucreya Birêz Ocalan parçeyek azad a Kurdistanê
bûya û derbûya û jê neft bipijiqiya ew jî niha ne azad bûya?
Mamoste
Marûf
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder