http://www.vicdanfilmleri.org/?see=qhhmr

http://www.vicdanfilmleri.org/?see=qhhmr Hevalên hêja, beriya xwendina ev çend hevokên li jêr, divê hûn li lînka jor bitikînin û li kurtefîlma tê de veşartî temaşe bikin û dûv re dev bi xwendina nivîsa li jêr bikin Bayram Balci û hevalên wî yên kedkar re... We kurtefîlmekî gelek watedar û balkêş çêkiriye. We di xulekek de, di kuçekek de “kulek ji kulan” vegotiye. Ez we ji dil û can pîroz dikim. Hêvî û baweriya min ew e ku hûn ê, di rojên pêş de, berhemên hêjatir pêşkêşî mirovahiyê bikin. Di jiyana me Kurdan de ewqas êş û elem , bextreşî û serfirazî, evîn û rik hene ku bi hezaran fîlm û roman û çîrok û drama nikarin dawî lê bînin. Lê, digel vê dewlemendiyê ( gelo dewlemedî ye an malxirabî ye; em pir nekolin) nizanim çima, gelê me, xwe ji hunerê dûr dide, tenê bi çepikan pê şad dibe! Di vî warî de dixwazim bangewaziyek li hunermendên me bikim. Divê ew, ên ku parîkî be jî di şaxek hunerê de xwe dabin xûyakirin, di cih de bi rêya atolyeyan tu tiştekî di kîsê xwe de veneşêrin, ragihînin kesên din. Ev yek di nav gel de wê bibe sedema belavbûna hunerê û di encamê de hunermendên me bi giştî jê sûde werbigirin. Jixwe di civaka me de kesek bibe xwedanî huner û pîşe, di cih de ên din jî xwe lê digirin û yek kes, salekî de dibe hezar... Misqalekî Xêra feodalîteya me hebe ew jî ev e... Bala xwe bidinê, ji çolemergê çend Yilmaz Erdogan derketine... Bi taybetî di gundan de xort û keçên me yên pir û pir bi zên, jîr û jêhatî hene ku ji bela xizanî û bêkesî û şermokiyê di kuncikên xwe de rûdinên, dirizin diçin. Baweriya we bi Xwedê be , bi hezaran keç û xortên Kurd bona hînbûna pîşe û hunerekî bi xebata nanoziko ya bi deh salan qaîl in. Ma Yilmaz Guneyê me,Yaşar Kemal û Şivan Perwer û Evadalê Zeynikê, Şakiro û hemî dengbêjên me yên din - her yek ji wan hêjayî Homerosekî ye-zanîngeh qedandibûn? Ew jî stûyê xwe li ber hostekî tewandine, bi çav û guh, bi ked û xwîdan bûne xwedî huner. Cihû serê her qurbaneke komkujiyê berhemeke hunerî afirandin, diafirînin... Me hê, ji bo lehengekî xwe be jî, tiştekî bi rêk û pêk çê nekiriye. Ez çi serê we biêşînimn em gelekî bi derengî ketine; lê hê roj neçûye ava... Hê bi hezaran xulek, hezaran kuçe, bi hezaran jî kulên me hene... Xala zêrîn; wek Rojda Xanim jî gotiye; navê fîlma we kurdî bûya çêtir dibû... Wê gavê ew dibû malê gelekî ; lê naverok kurdî, nav Tirkî... Bi vî şiklî ew bê xwedî, li ber dîwaran maye... Hunermend, çiqas xweşikî û alozî û taybetmendiyên herêmî baş bibîne û vebêje yên gerdûnî(evrensel) jî ewqas dibîne û dikare vebêje. Çiqas xwe li herêma xwe bike xwedî, ewqas jî dibe navnetewî. ( Necîb Mehfûz;Wêjenasê Misirî; Xwediyê Xeleta Nobelê ya Wêje) We bi vî fîlmê, ziman ne tê de, tevahiya şertan aniye cih. Xwedê siûda we lê bîne... Bimînin di xêr û xweşiyê de... Mamoste Marûf