Dewleta Tirk a ev neh sal e di bin nîrê AKP’yê de ye, dike gelê Kurd jî daxîne ser çokan û wî jî wek gelen din ên vê erdnîgariyê bavêje “muzeya gelên kuştî” ya wek “Asya’ya Biçûk” binavkirî... Ez di vê nivîsê de dixwazim îhtimala serkeftina vê projeyê heye- tune deynim ber we xwendevanan.
Dora pêşîn di cih de ye ku mirov pêvajoya ku ev sih sal e gele Kurd tê re derbas dibe bibîr bîne. Tevahiya pisporên ji serpêhatiyên gelen cihanê hayîdar, bi yek dengî destnîşan dikin ku Kurdên li çar parçeyên Kurdistanê, di asta herî bilind a netewbûnê de ne. Di dîroka mirovahiyê de, heta niha ji gelan - ên beriya Şoreşa Fransî Ji kom û komikan, ji êl û eşîran pêkhatî û piştî şoreşê xwe wek netew binavkirî- qe yek ji netewbûnê paşve gav navêtiye nehatiye ser statûya xwe ya berê. Ev yek di serî de mexsed û mirazê dewleta Tirk yê bingehîn – ku ev yek bişavtin û tirkkirina kurda ye- di çavan de dihêle.
Dewleta Tirk ev sed sal e bo “xwarina serê Kurda” rê û rêbazên xêvokî (evdalokî) yên bi “konektiya kerşeytanî honandî” dimeşîne. ( Kerşeytan; di zargotina Kurda de ew ker e ku xwe wek şeytan baqil û zana dihesibîne lê, her cara ku kar û fêleke dike bi xwe dixape). Rejîma Kemalîst a xwedêgiravî laîk, li Kurdistanê, rasterast di dema desthilatdarî û serweriya qethî ya mele û şêx û meşayîxan de kir Kurdên bi gelemperî ji Kurdayetiyê bêhay lê, şagirtên jidil ên Qurana pîroz û canfedayên Umeta Mihemed, bi polîtîkayên xwe yên sekûler ên bê ol û bê bawerî, bê Xweda û bê pêxembe veguherîne bike ji wan tirkên eşheda xwe bi “şeş tîrên Kemalîzmê” anî…
îcar dor dora rejîma Tayibo-fetulaîst e... Ev her du guhsist jî dikin, “kurdên êdî bûne Kurd, Kurdên pêvajoya netewbûnê qedandî û ji zûde li dû xwe hîşti, Kurdên bi bîrdoziya şoreşgeriyê gihîştî, Kurdên ji qeyd û lale û zencîra koletiyê filitî “ bi Îslamiyeteke qelp, bi umetparêziyeke hundir bi jehra tirkperestiyê tijîkirî, ji derve ve bi “keska Îslamî xweş neqişandî” bixapîne û wan vegerîne dewr û dewrana bêyom a sed-sed û pênce sal berê û kevirê aşê bêav ê “xûnkar Evdilhemît”ê xwe carek din li ser serê wan bigerîne.
Bê şik, ev proje jî wek ya Mustafa Kemal Paşayê wan pûç e, der rastiya dem û dîrokê ye.
Rejîma Tayîbo-Fetulaist ev neh sal e bi rê û rêbazên cûrbecûr xwest bîrdoziya kevnare ya Evdilhemîdê Xûnkar di nav gelê Kurd de serdest bike û bi vî awayî dawî li serhildana herî mezin a netewa Kurd bîne, statûya klasîk a bêyom – ew, di rastiya xwe de bêsitatûtî ye - carek din lê ferz bike lê, hesbê wan jî wek yê Kemalîstan neçû-naçe serî. Ev desthilatdariya nû vê carê jî dixwaze li serok û siyasetmedarên Gelê Kurd zilm û zordarî, pest û pêkûtiyên kesnedîtî bike, wan bavêje zîndanan, azadiya wan ji deste wan bistîne, çend kurdên dewşirme yên canbazên siyasetê bike şuna wan, di nav vê mij û dûmanê de bi lez û bez zagoneke bingehîn a bi dilê xwe çêbike, pê çend tiştên hûrik bavêje ber kurda, dengê wan bibire û bi xwe jî bigihîje ber mirazan, wan jî bihêle li ber diwaran...
Rejîma Tayîbo-Fetulaist di vî hesabî de; di projeya tunekirina siyasetmedar û kadroyên Gelê Kurd de piştî İttîhadî û Kemalîstan şaşitiya duyemîn a dîrokî dike. Şaşitiya wan a sereke ev e ku; rejîma îro jî wek ya beriya xwe bi Kêmasiya konjonkturel a Kurda dixape, ji wê cesaretê distîne. Ev kêmasî çiye em hinek li ser rawestin:
Gelê Kurd, wek hemî gelên bextreş ên Rojhilata Navîn, ne xwedî çîneke bujûvaziyê ye; ne xwedî çîneke neteweyî ya sermayedaran e. Di ser de jî bi sedan salan e bê dewlet e. Çend karsazên Kurd ên xwedî kapîtal jî, an ji ber astengiyên dewletê, an ji “ber nijadperestî û cudakeri ya dîsa bi destê desthilatdaran di nav Gelê Tirk de bi salan e tê gurkirin” nikarin, newêrin helwesteke neteweyî nîşan bidin û tevlî têkoşîna gelê xwe bibin; rasterast zarokên gelê xwe yên xwedî hişmendî, xwedî dîplom ên jîr û jêhatî îstîhdam bikin. Bi sed hezaran Ciwanên Kurda, yên welatparêz, ên di dibistan û zanîngehan de bi têra xwe gihîştî jî di nav de, bo debara xwe an di karên fermî de an jî di sektora taybet de dixebitin. Ew jî wek karsazan, ji ber polîtîkayên cudaker ên dewletê dibe, ji ber nenaskirina wê ya nasname û kesayetiya azad a Kurda dibe, ji ber nijadperestiya tund a di nav gelê Tirk de dibe, gelek caran fikr û ramanên xwe yên siyasî vedişêrin, nadin der û dikevin dilqê wan mirovên nepolîtîk. Desthilatdar hêj tênegihîştine ku ev girse heta dibêjî dînamîk e; ji nijadperestî û ji şovenîzma serdest çiqas hayîdar be ewqas jî bêzar e; ji bav û kalan jî, ji siyasetmedarên Kurda yên ji nifşa beriya xwe yên dor bi dor tên zîndankirin jî radîkaltir e. Çawa ku me gava din got, niha, bo debara xwe û ya malbata xwe li ser kar e. Ev nifş hêdî hêdî teqawit dibe û bi awakî çalak tevlî kadroyên siyaseta Kurd dibe.
Bi zêdebûna hêviya aşitî û çareseriyê, di van salên dawîn de, bi sed hezaran civanên Kurda, yên pir û pir hestiyar û polîtîk, di şûna beşdariya nav refên şervanan û çûyîna Ewropayê de, çi li welêt çi li metropolên Tirkiyeyê dibe serê xwe kirine ber xwe, ji xwe re dixebitin. Lê, ew dest li ser kezeban, bi hêrs û tatêleke bêhempa li vê pêvajoyê temaşe dikin. Heger rejîma Tayîbo-Fetulaîst dawî li vê polîtîkaya xwe ya kerşeytanî neyne, ditirsim ew li benda teqawîtbûnê jî nemînin...
Mamoste Marûf
