22.03.2018

Newroza Stenbolê...





Newroza îsal, bi baweriya min,  him ji aliyê dewletê ve, him ji aliyê Kurdan ve newroza herî hêjayê çavdêrî û analîzê bû,
ji ber ku Dewleta Tirk,
bi destûr û bi hevkarî û bi  erêkirina tevahiya dewletên emperyalîst,
bi artêşa xwe ya ji aliyê hejmara leşkerî û ji aliyê çek û teknolojiyê ve piştî Amrîkayê duyem a NATO’yê,
ev jî têra wê nekir, bi polêsên xwe yên herî bijarte,
ew jî têrê nekir bi cerdewanên herî xayîn û hevkar,
ew jî têr nebû, bi çete û hêzên paramîliterên herî devbixwîn ên dinyaya îro
li dijî destkeftiyên Kurdan şerekî mezin dabû destpê kirin.
Mexsed û miraz û hêviya wê, qasî têkbirina leşkerî , şikandina vîn û baweriya gelê Kurd ya bo têkoşîna azadî û serxwebûnê bû.
Lawazkirina ruhê Kurdan ê berxwedêr bû.

Lê Tevgera Azadiyê, wek ev 40 salên dûvdirêj in dike,  dîsa hisabê wê serobino kir.
Dîktatorê Xûnkar, bi rijandina xwîna bi sedan ciwanan,
bi xerckirina bi mîlyaran dolaran,
bi tunekirina rûmeta dewleta xwe, li ber çavê "xwedîwîjdanên" cihanê, 
bi şovenîzmê jahrîkirina bi mîlyonan hemwelatiyên Tirk ma û ma.  







Beriya ku  biçin qada Newroza pîroz,
divê em pêşî Komîteya Amadekar a Newroza Stenbolê pîroz bikin. Çi ji destê wan hatibû jixwe kiribûn. Her tişt ewqas di cih de, ewqas bi rêk û pêk, di cih de bû ku  ne şaş e ku meriv bibêje "hevalan tiştên ji destê mirov nayê  jî  kirine"
Beriya her tiştî,  ew dengê berxwedêr ê pêşkêşvanên ser dîkê...! Hindik mabû  şehîd serî rakin û bibêjin " Her bijî Hevalno..!" 

Xemla qadê, tedbîrên ewlehîyê,  deng, bername... Komîte karekî layîqê gelê xwe kirbû. Umrê min bi ser umrê we ve be hevalno... 




Di saet 15:00an de ev girse hêj neketibû qada Newrozê. Ez geh diçûm qadê, geh diçûm ber niqteya polêsan ku coşa gel ya dema çav bi girseya mezin a di qadê de dikeve bibînim.
Polêsan dema lêgerînê,  nema zehmetî, nema astengî derdixistin... Heger gel bertek nîşan nedabe, sedem dîtina girseya mezin û coşa û kelecana qadê bû. ''Segbav çi dike bila bike, em xwe bavêjin hindur!''

Bi ser de, di ser  destpêka bernameyê re sê saet çûbûn, bi hezaran mirovên kal û pîr, zar û zêç  hêj diherikîn qadê. 
Zarên Medyayê tev di dilê xwe de gotibûn "Kes neçe jî ez ê biçim...!"


Her kes û kesayetî, her malbateke welatparêz, her sazî û tevger gotibû;
"ez tenê bim, em tenê bin jî, em ê pêçiyên xwe bixin çavên dagirker...."

Kerba dilê min daneanî, ji tirsa ku ev wêne bo tiştek din bê bikaranîn  min edaleta wan a  li ser wêne jî neqişand. Ev sed sal in, ji  ji partî û pûrtiyên desthiladarî bidest xistine,  ti mirovek xwedî wîjdan derneket û negot :



"Newroz cejn e, şahî ye, hezkirin e, aştî ye, di bin siya top û tang û panzêr û helîkopteran de nabe" 





Gelê Kurd wekheviyê dixwaze. Edaletê dixwaze. Nirxên te çiqas bilind be, yên wî jî ewqas bilind be.  


Gelê Kurd rêz li alaya te digire dibêje; tu jî rêz li rengên min bigire.
Rêz li zimanê te digire, dibêje;  zimanê min jî qasî yê te hêjayê parastinê ye.

Rêz li welatê te digire, dibêje welatê min jî qasî yê te hêjayê aramî  û aştiyê ye.








Belê, Rêbertî ûTevgera Azadiyê cewhera jinê derxist holê lê, pirsgirêka mêraniyê ji bindestiya berê ya jinê jî girantir e. Mêr nexweş e... Barê giran ê jiyanê bi jinê ve parve nake. Ji hemû kêşe û derd û kulên jiyanê mêraniya xwe berpirsyar dibîne. Berê rojê bê girtin, erdhej çêbibe xwe li dijî xwezayê jî têkçûyî dibîne û dikeve nav qeyrana derûnî. Hêvî morala wî zû dişkê. Di şûna dîtina çareseriyê xwe dispêre paşguhkirinê, xwe dispêre alkol û madeyên hişbir. Ço dide dest hêrsa xwe di serê jinê de, di serê zarokên xwe de, di serê xizm û lêzimên xwe de dide der. 


Nifşên nû yên Kurdan him ji bîrdoziya Tevgera Azadiyê sûdê werdigirin, him ji pêşketinên cihana nûdem hayîdar in, him jî çanda dê û dapîran, bav û kalan dişopînin. Şalwarê heval çiqas kevnare bû ewqas jî nûdem... Ew û dayika xwe bi hev re govend digerînin. Tevgera Azadî bû dermanê cîyawazî û gengeşiyên di nav nifşan de jî... 

Jin ji rastiyê natirse, paşguh nake, quweta wê negihîje dijmin jî vê yekê wek têkçûna jintiyê an mêrtiyê nabîne. Çi pêwîst be wê dike. Li qada newrozê bala min kişand, mêr tev pişta xwe bi panzêran de dikirin, ji nedîtinê ve dihatin lê,  jin çavên xwe dikutan û li wan temaşe dikirin. Di dilê wan de çi derbas dibe hûn dizanin... 






 


Dîsa jin... Mirî li rûyê wan, li rewş û girêdana wan, li hêvî û kelecana wan binêre dixwaze serî rake, tevlî wan bibe.  Dijmin ji dijminatiyê şerm dike. 
***   




                                       
Yadê xwe wek xwediyê qada newrozê dibîne. Piştî girtina wêneyê wê, ez çûm cem, min nasiya xwe dayê û got "yadê ez ê ji te pirsek bikim lê, divê tu çi di dilê te de ye ji mi  re rast bibêjî. 
Tu,  ev pênc deqeyên dawîn çi difikirî?"

Bersîv: Heval ez li kesên dikevin qadê dinêrim, ka di nav wan de kesekî zirara wî bigihîje zarokan heye yan na... Gava din yek li xweşa min nehat, min ji hevalan re got... 

                                                              ***





 

Jin û dayîk...
 Heger zarên wan ên şehîd rûyê wan ên evçend xweşik, rewş û girêdana wan a evçend bedew, hêvî û kelecana wan  a evqas bêsînor  bidîtana, ew ê erd biqelişanda, dîsa serî rakirana bihatina cem wan  
   




               ***                        




                                                 Û zarok.

                                             
Paşeroj, hêvî, gul û sosin. Kesayetiya herî xwezayî ya jîndaran.  Eynika malbatê. Bi rûken dîtina wan mirov qanî dibe ku gelê Kurd çanda xwe, kevneşopiyên xwe, bîrdoziya xwe radigihîne nifşên nû. Dîsa ez têgihîştim ku di  an rojên zilm û zordariyê de, digel îhtîmala êriş anîna ser beşdaran, gelê Kurd  bi anîna zarok bi dagirker dide zanîn ku; "em bo azadiyê amade ne her tişê xwe bidin, zarokên me ji yên jiyana xwe dane ne çêtir in" 



Hevalên biçûk li ser şopa "Zarokênên Rojê yên salên 90an,  çend roj beriya Newrozê dediketin nêçîra lastîkan" diçin. Heta azadiyê ev meş weha berdewam be.... 
Zarokên me jixwe bi huzn û cemal in, xwînşêrîn in... Ew her ku azad dibin, weşiktir dibin. 



                                           Rûspiyên me...
Kal û pîrên me jî bedena xwe bi erdê ve kişandibûn, hatibûn qada Newrozê. Beşdariya newrozê bi gotina wan xîret e, namûs e, şeref e, deynê stûyê mêrê camêr e. Ew kesayetiya riziyayî ya mêrê berê di nav mêrên nasiya xwe dane Tevgera Azadiyê de di ber sekeratê de ye. Îro nebe sibeh ew ê  heta hetayê bimre...
***



Ciwan

Ciwan wek her newrozê dîsa bi ya xwe kirin.
Digel dorpêçkirina qada newrozê, digel lêgerîna ji seri heta pozê lingan, dilê wan çi xwestibe xistin qada newrozê.:.!





                             Ciwantî delodîntî ye heyran...!

                                      ****




Jin û jin



Jina Kurd ya ewqas hestiyar û dilşewat,  roja Newrozê şîna şehîdên Efrînê li xwe heram kiribû. Te digot qey gotina xwe kirine yek, ji dijmin re dibêjin: "em nahêlin tu bi giriyên me şa bibî, bila ev jî ji te re bibe kul û derd ji dilê te qe  dernekeve!"
                                             
                                                   ****


                                      


Derd û kula her kesî ragihandina qelebalix û coşa qada newrozê bû.
Di destan de têlefon, pêşî wêne dihatin girtin, paşê çend hevokên serfirazî û kêfxweşiyê pêve dikirin. Heval her tişt pir xweş e...
                                         ***

                              Mêranî weha dibe şêranî
Di metropoleke xerîb de, digel ku dîktator  piraniya gelê Tirk  li dijî Kurdan bi şovenîzmeke har, bi nijadperestiyeke kesnedîtî, bi êrişkariyeke hovane  sor kiriye, gelek Kurd bi kincên neteweyî beşdarî newroza xwe bubûn. Divê serdest ji vê jî dersek bistîne lê, bi qewlê mezinan; "Ka aqil ??? "   
                                             ***

                              Zarokên me





Gelek dê û bav zarokên xwe hînî pêxistina agirê newrozê dikirin. Hevalên Tirk car caran diçûn  cem mezinên wan û ew şiyar dikirin; "ew ê xwe bişewitînin haaa" Bersîva dayîkek  pir balkêş bû : "Bila hîn bibe, ma ji Rehşanê ne çêtir e" 


***




Coş
Gelê Kurd şerê pîskolojîk dîsa pûç kir, da ber bayê lodosa Stenbolê. Xwezî rayedarên dewletê jî li qada newrozê di nav gel de bûna. Ew ê di rûyê piraniya Kurdan de coş û hêvî, di rûyê hinekan de hêrs û nefreta ji dagirkeran,  di rûyê gelekan de biryara tevlîbûna nav refên tekoşînê, di rûyê hemûyan de jî berxwedanê bidîtana. 
                                                     ***




                                  Ciwanên sînornenas
Ciwanên me di wêrektiyê de, di fedakarî û disoziyê de , di kelecanê de sînornenas in. Dagirkeran bi sedan salan enerjiya wan ew bo berjewendiyên xwe bikar anî. Pişta wan mizda, pesnê mêraniya wan da û wan berî meydana şer da. Ew bi sed hezaran hatin kuştin. Wan ciwanên Kurd kirin "Kurd Memed"ê xwe û bi sedan salan nobeta 3-5 ê bi wan dan girtin. Paşê jî wan ew  bi qedexekirina nav û nasname û ziman û çand û welat xelat kir...
                  
Û
Hemû ev berdêl, bo şikênandina zincîra koletî, hêsîrî, rebenî û bêkesiya hezar salan e.
bo sekinandina rondikên çavên dayîkan e.
Bona di welatekî azad û  aram û aştiyane de 
  mezinkirina zarokan e.
Bo ji rewşa mirinê rakirina ziman û çanda Kurdan e
Û
BO
SEKINANDINA RONDIKÊN DAYIKAN E







Hiç yorum yok:

EZ ÇAWA 4Ê GULANA 1961’AN Jİ DAYÎKA XWE BÛM?

  Salên salixa ji dayîkbûna min didin, salên bi cih kirina serweriya komarê bû.   Ji Enqereya kambax wêdetir demokrasî û azadiyeke nîvçe, li...

Nivîsên zêde hatine xwendin