Piştî hilbijartina borî, çar hevalên min ên mamoste, yên “li Stenbolê li ser sandoqan peywirdarkirî” ragihandin ku hin nûner û çavdêrên li ser sandoqan, yên alîgir û dilxwazên partiyên din, pêşniyariya li hev parvekirina dengên DTP’yê û yên endamên serbixwe yên demokrat û azadixwaz kirine, lê ew bi tundî vê yekê red kirine.
Ji van hewldanan mirov têdigihîje ku ev cûre teklîf li gelek deveran tên kirin. Heke, serokê sandoqeke, tevahiya endamên lijneya sandoqê û çavdêrên partiyan li ser teklîfek bi vî rengî bihev bikin, bi hêsanî dikarin dengên dijberan di nav xwe de parve bikin.
Gava mirov gund û navçe û bajarên ku welatiyên wan bi neyartiya gelê Kurd sor û dîn û har kirî tîne ber çavan dest û dil ji demokrasiya vî welatî sar dibe; mirov dikeve nav xem û fikaran...
Bo pêşîlêgirtna vê xetereyê divê rêvebirên BDP’yê û yên partî û kes û kesayetiyên din ên hevkar, çavdêran bişînin ser tevahiya sandoqan. Dibe ku evqas çavdêr neyên peyda kirin, wê gavê qe nebe divê “serê her avahiya ku lê hilbijartin heye” kesek wek berpirsyar bê peywirdarkirin; da ku xêrnexwaz bizanibin ku dengên Kurdan û azadîxwazan bê xwedî nîn e...
Lê, ji vê yekê girîngtir, piştî vê hilbijartinê, divê wekîlên me bo pêşîlêgirtina van nelêrêtiyan li riya çareseriyê bigerin. Wek mînak dikarin pêşniyariya numre dayîna hemî pusula û zerfan bikin. Bi vî karî, gava sandoq tên ber destê lijneya hilbijartinê ya navçeyê, bi awakî aşkera tê dîtin û tesbîtkirin “ka kîjan pusula û zerf bo çi hatiye betal kirin, kîjan pusula bo kîjan partiyê hatiye bikaranîn.”
A dudo pêşniyara “li navendên navçeyan, li ber çavê nûnerên hemî partiyan jimartin û ji hev veqetandina dengên “sandoqên ku lê hilbijartin bê çavdêrên partî, bê çavdêrên endamên serbixwe pêkhatiye ” jî di cih de ye.
Bi taybetî ev tedbîr bo hilbijartinên li pêş , yên ku baraja % 10 berjêr dadikeve pir û pir girîng e. Hek ev tedbîr neyên stendin, kes nikare dengên du-sê mirovên xwedî wijdan ên li gundê Kurtkapani ya Bogazliyan a Yozgatê, yên li gundê Çîçeklî ya Trebzonê biparêze û ragihîne Lijneya Bilind a Hilbijartinê ya li Enqereyê ...
Hin kes wê bibêjin “ ma li Kurdistanê jî, li gundên bi tevahî welatparêz jî, ev nelirêtî nabin?”
Naxêr, li Kurdistanê, mamoste dibe, karbidestek din ê fermî dibe, endamê partiyek nekurdistanî dibe yek be jî kesek “dijberê Tevgera Azadiya Kurd” di lijneya her sandoqê de cih digire. Lê, li Anatoliyê, ji ber polîtîkayên nijadperest ên dewleta Tirk, piraniya welatiyên tirk, tevahiya partî – pûrtiyên tirkan, li hemberî Kurda dibin yek û li ser sandoqan çi dengên hevkar, alîgir û dilxwazên Tevgera Azadiya Kurd hene an di nav xwe de parve dikin, an jî bi awakî betal dikin.
Bi vê demokrasiya xapînok û qelp, wate û girîngî li alîkî, hêviya hevkariya demokrat û aşitîxwazên Kurd û Tirk û gelên din ên Anatoliyê, di dil û mejî û wijdana gelê Kurd de kêm dibe.
Hilbijartinek din, gere “Abdullah Levent Tuzel ê Gîresûnî, Akin Bîrdal ê Nîgdeyî, Nursel Aydogan a Bursewî ” her yek li welatê xwe bikaribe bo wekîltiyê bibe endam û nûnertiya hemwelatiyên xwe yên xwedî şeref û rûmet bide ser milan ku baweriya gelê Kurd a bo “têkoşîneke hevpar a bi bi gelên din re ” xurt bibe. Ev blog wek îro “Xwedêgiravî, nîvco û yekalî” nebe. Em û gelên din ên vê erdnîgariya kambax, bikaribin bi hev re li ser hîmek rast û zexm û rasteqîn, bi ked û xwîdaneke hevpar, bo azadî û serfiraziya hemî mirovan xêniyek xweş û bedew ava bikin. Ev yek jî dora pêşîn bi ewlehiya sandoqan pêkan e.
Mamoste Marûf
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder