Nazirek payenizmê bi navnasa Qijikê pîroz, tacekê bi pozê a bi pozê şûrekî ve kirî pêşkêşî her yekî kir. Her yekî bi heman gotinê ew tişt red kir: taca serê min Mihr e.
Di bin kûrahiya şikefta
pîroz de jî çavê min bi peykeran na, (Aryen wan di ola xwe de nahewînin) tenê bi sûretê Mîtra ket ku li ser wî mêrekî ciwanê şûrê Arès di desta de, li ser
gaboxekî rûniştî bû. Ev jî
diyariyeke bo vê dewreyê bû.
Min wê demê kesra bi rûpoşê şêr,
mozekî di devan de dît; ji koma wezîran gelek kes, hin ji wan bi
rûpoşên qertelan
hinek bi yên
bvirde azan, bi yên seyên grîfon dabûn dûv.
Jinên delalî yên kesra yên rûyên wan bi rismê keftarên
navên wan li ser nivîsî nixumî hatin pêşwazî kirin. Çend ceribandinên sivik li her kesî hat kirin. ew di hindurê labîrenteke tarî ya çav çavî nedîdît de
li ser qûçeke berfê pêxas dan
gerandin, ew bi çoyekî navê qamçiyê rojên yê Mîtra lêkirî rastî panzdeh derbên
ser milê tazî hatin.
Bo xwendina dûmayîka hevpeyvînê, ji kerema
xwe re lînka jêr bitikînin.
https://mamostemaruf.blogspot.com/2021/02/hevpeyvina-pisagor-bi-zerdest-pexember_91.html
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Ez nivseke Xwe peşkeşî we dikim. Di her warî de li hêviya nêrîn û nirxandin û daxwaziyên we me.
Silav û rêz.
Mamoste Marûf